பனிமலை வேட்டை..

 

யோஹான் ஒரு "பனி மனிதன்" (Ice Man) என்றும், ஒரு வேட்டைக்காரன் தலைவன் (Hunter Leader) என்றும் அறியப்பட்டான். அவனது தோள்களில் இருந்த அடர்ந்த ரோமங்கள் கொண்ட ஆடையைப்போலவே, அவனது மனதிலும் மலையின் உறுதியும், பனியின் குளிர்ச்சியும் நிறைந்திருந்தது.

அன்று, வானம் சாம்பல் நிறத்தில் கனத்து நின்ற ஒரு நாளில், யோஹானும் அவனது வேட்டைக்குழுவும் பனி படர்ந்த மலைச்சரிவுகளில் பயணிக்கத் தொடங்கினர். அவர்கள் தேடியது, பல தலைமுறைகளாக அவர்களின் கதைகளிலும் கனவுகளிலும் மட்டுமே இருந்த மாமத் (Woolly Mammoth) எனும் ராட்சத விலங்கை.

"தலைவா, வானம் இருண்டுவிட்டது," என்று குழுவில் இருந்த ஒருவன் முணுமுணுத்தான்.

யோஹான் தனது கழுத்தில் தொங்கிய கல்லால் ஆன தாயத்தை தொட்டு, உறுதியான குரலில், "பனி நம்மை மறைக்காது. மலை நம் பாதையை தடுப்பதில்லை. இன்று நாம் நம் முன்னோர்களின் பெருமையை மீட்டெடுப்போம்," என்றான்.

அவர்கள் ஒரு உயரமான மேட்டில் நின்றபோது, தூரத்தில், உச்சியை மறைத்திருக்கும் மலையின் பின்னணியில், ஒரு மாபெரும் உருவம் தெரிந்தது. அடர்ந்த பழுப்பு நிற ரோமங்களும், வானத்தை நோக்கி வளைந்த நீண்ட தந்தங்களும் கொண்ட மாமத்! அது பனிப்புயலைப் போல கம்பீரமாக நின்றது.

யோஹானுக்குள் ஒரு உற்சாகம் பொங்கியது. இது வெறும் வேட்டை அல்ல, இது ஒரு வரலாற்று தருணம்!

வேட்டையாடத் தொடங்கும் முன், அவன் தனது கையில் இருந்த நீண்ட மரக்குச்சியின் நுனியை சற்றுத் திருப்பி, அந்தக் காட்சியை தன் முகத்துடன் சேர்த்துப் பிடித்தான். அவனது குழுவினர் ஈட்டிகளுடன் பின்னால் உறுதியாக நின்றிருக்க, அவர்களுக்கும் பின்னாலாக மாமத் கம்பீரமாக நிற்க... யோஹான் நேரடியாக கேமராவை (இல்லாத) நோக்கிப் பார்த்து ஒரு "செல்ஃபி" (Selfie) எடுத்தான்!

அந்தப் படத்தில், யோஹானின் தீர்க்கமான பார்வை பனி மலைகளின் உறுதியையும், அவனது குழுவின் தோற்றங்கள் வீரத்தையும், பின்னணியில் இருக்கும் மாமத் அவர்களின் கனவின் வெற்றியையும் உலகிற்குச் சொன்னது.

அந்த ஒரு கணம், ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், அவர்கள் யார் என்பதற்கான அடையாளமாக உறைந்துபோனது.

🐘 ஆபத்தில் மாமத்: யோஹான் தந்த உயிர்க்காப்பு 🐘

யோஹானும் அவனது வேட்டைக்குழுவும் மாமத்தை நெருங்க நெருங்க, ஒரு அசாதாரண அமைதி அப்பகுதியைச் சூழ்ந்திருந்தது. பனியின் வெண்மையைத் தவிர வேறு எதுவும் கண்ணுக்கு எட்டவில்லை. அவர்கள் மாமத்தை வேட்டையாட வந்திருந்தனர், ஆனால் எங்கோ ஏதோ சரியில்லை என்பதை யோஹான் உணர்ந்தான்.

மாமத், அதன் பிரம்மாண்டமான தோற்றத்திற்கு மாறாக, ஒருவித அச்சத்தில் உறைந்திருந்தது. அதன் நீண்ட தந்தங்கள் கீழே சரிந்திருக்க, கண்கள் ஏதோ ஒரு பயத்தில் அகல விரிந்திருந்தன. யோஹான் கூர்ந்து நோக்கினான். மாமத்தின் பின்னங்கால்களில் ஒன்று ஆழமான பனிக்குழிக்குள் சிக்கியிருந்தது!

அது வெறும் பனிக்குழி அல்ல. அது ஒரு பனிக்கட்டிப் பாறைகளின் இடுக்கில் உருவான மரணப் பொறி. மாமத் எத்தனை முயன்றாலும், அதன் எடை அதற்கு எதிராகவே செயல்பட்டது. அதன் ஒவ்வொரு அசைவும் அதை மேலும் ஆழமான பனிக்குள் தள்ளிக்கொண்டிருந்தது.

யோஹானின் குழுவினர் ஈட்டிகளைத் தூக்கி, வேட்டையாடத் தயாராகினர். ஆனால் யோஹான் தன் கையை உயர்த்தினான். "நில்லுங்கள்!" அவனது குரலில் வேட்டையின் ஆவல் இல்லை, ஒரு ஆழ்ந்த சிந்தனை இருந்தது. "இது நமது வேட்டை அல்ல. இது ஒரு உயிரின் போராட்டம்."

அவனது குழுவினர் குழப்பத்துடன் ஒருவரையொருவர் பார்த்தனர். மாமத் அவர்களின் உணவு, அவர்களின் வெற்றி. ஆனால் தலைவன் இப்படிச் சொல்கிறானே?

"இந்த மாமத் தனித்து இல்லை," என்று யோஹான் விளக்கினான். "இங்கு ஒரு மந்தையின் சுவடுகள் உள்ளன. நாம் இதை வேட்டையாடினால், இந்த மந்தையே அழிந்துவிடும். நம் முன்னோர்கள் கூறியது நினைவிருக்கிறதா? பலவீனமான உயிர்களை வேட்டையாடுவது வீரமல்ல, ஆபத்தில் இருக்கும் உயிரைக் காப்பதே வீரம்!"

யோஹான் தனது ஈட்டியை கீழே வைத்துவிட்டு, தனது அணியினரைப் பார்த்தான். "நாம் இன்று வேட்டைக்காரர்கள் அல்ல, பாதுகாவலர்கள்."

அவனும் அவனது குழுவும் மாமத்தின் அருகில் சென்று, ஆபத்தின் அளவை மதிப்பிட்டனர். மாமத்தின் எடைக்கு ஈடுகொடுத்து அதை வெளியே இழுப்பது மிகவும் கடினம். அவர்கள் அருகிலுள்ள பாறைகளில் இருந்து பெரிய கற்களையும், வலிமையான மரக்கிளைகளையும் சேகரித்தனர்.

யோஹான் வழிகாட்டினான். "நாம் இதன் காலைப் பற்றிக்கொண்டு இழுக்க முடியாது. நாம் இந்தப் பனிக்குழியை அகலப்படுத்த வேண்டும்."

அவர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து, பனிக்கட்டிகளை உடைக்கத் தொடங்கினர். ஈட்டிகளின் கூர்மையான முனைகளால் பனியைத் துளையிட்டனர். பெரிய கற்களால் சுத்தியல் போல அடித்து பனிக்கட்டிகளை அகற்றினர். குளிர்காற்று அவர்களின் முகத்தை அறைந்தது, கைகள் மரத்துப் போயின. ஆனால் அவர்கள் தளரவில்லை.

மணிநேரப் போராட்டத்திற்குப் பிறகு, பனிக்கழி சற்று அகலமானது. யோஹான் மீண்டும் உத்தரவிட்டான், "இப்போது, அனைவரும் சேர்ந்து, கிளைகளைப் பயன்படுத்தி அதன் உடலுக்கு அடியில் செலுத்துங்கள்! அதன் காலை வெளியே இழுக்க வேண்டும்!"

அவர்கள் வலிமையான மரக்கிளைகளை நெம்புகோல்களாகப் பயன்படுத்தி, மாமத்தின் எடையைச் சற்றுத் தளர்த்தினர். பின்னர், தங்கள் முழு பலத்தையும் திரட்டி, மாமத்தின் காலை மெதுவாக வெளியே இழுத்தனர். மாமத் வலியால் ஒருமுறை கர்ஜித்தது, ஆனால் அது வெளியே வந்தபோது, ஒரு நிம்மதிப் பெருமூச்சு அனைவரிடமிருந்தும் வெளிப்பட்டது.

மாமத், அதன் காலில் ஏற்பட்ட காயத்துடன், மெதுவாக பனிப்பகுதியிலிருந்து நகரத் தொடங்கியது. அது ஒருகணம் திரும்பி, யோஹானைப் பார்த்தது. அந்தப் பார்வையில் ஒரு நன்றி கலந்திருந்தது. பின்னர், அது தன் மந்தையை நோக்கித் திரும்பி, பனிமலைகளில் மறைந்துவிட்டது.

யோஹான் தனது முகத்தில் படர்ந்த பனியைத் துடைத்துக்கொண்டான். அவனது குழுவினர், வேட்டையாடாமல் வந்த வெறுமையுடன் இல்லாமல், ஒரு பெரிய சாதனையைச் செய்த திருப்தியுடன் நின்றிருந்தனர்.

"நாம் இன்று உணவு இல்லாமல் போகலாம்," என்று யோஹான் சொன்னான். "ஆனால் நாம் ஒரு உயிரைக் காப்பாற்றினோம். இந்த மாமத், இனி நம் கதைகளில் வேட்டையாடப்பட்டதாக இல்லாமல், நம்மால் காப்பாற்றப்பட்டதாக இருக்கும். இதுவே நம் உண்மையான வெற்றி!"

அவனது குழுவினர் தலைவனைப் பெருமையுடன் பார்த்தனர். பனிப்படர்ந்த அந்த மலையில், ஒரு மாமத்தின் உயிர் காக்கப்பட்டது. மேலும், யோஹான் என்ற தலைவனின் மனதிலும், அவனது குழுவின் மனதிலும் மனிதாபிமானம் என்ற புதிய வேட்டைப் பெருமை பதிந்தது.

🐘 பனிப் புலியின் பிடியில் மாமத்: யோஹானின் உண்மையான நட்பு 🐅

மாமத்தைக் காப்பாற்றிய பிறகு, யோஹானின் வேட்டைக்குழுவில் ஒரு புதிய அத்தியாயம் தொடங்கியது. யோஹான் மாமத்தின் உயிரைக் காப்பாற்றிய நாளில் இருந்து, அந்த மாமத் மந்தை அவர்களை விட்டு விலகாமல், சற்று தூரத்திலேயே இருந்தது. குறிப்பாக, யோஹான் காப்பாற்றிய அந்த மாமத், அவனை ஒரு நண்பனாகவே பார்க்கத் தொடங்கியது.

மாமத்தின் பெயர் "நீலா". அதன் தந்தங்கள் நிலவின் பிறைபோல வளைந்திருந்ததால், யோஹான் அதற்கு "நீலா" என்று பெயரிட்டான். நீலா, யோஹான் எங்கிருந்தாலும், அவனை உணர்ந்து கொள்ளும். யோஹான் பாறைகள் மீது அமர்ந்து பனிக்காற்றை ரசிக்கும்போது, நீலா அருகிலேயே நின்று, அதன் நீண்ட துதிக்கையால் மெதுவாக தரையைத் தட்டும். யோஹான் அவசரமாக வேட்டைக்குச் செல்லும்போது, நீலா ஒரு பாதுகாவலனைப் போல தூரத்தில் பின்தொடரும்.

யோஹான் தனது குழுவினருக்கு நீலாவின் நடத்தையைப் பற்றி விளக்கினான். "பழங்குடி மக்கள் விலங்குகளைப் பயமுறுத்துவார்கள் அல்லது வேட்டையாடுவார்கள். ஆனால் நாம் நீலாவை நட்பு கொண்டுள்ளோம். இந்த நட்பு, எந்த ஈட்டியையும் விட வலிமையானது!"

ஒருநாள், பனிமலைகளில் வழக்கத்தைவிட அதிகமான குளிர் நிலவியது. பனிப்பொழிவு இடைவிடாமல் பெய்து கொண்டிருந்தது. யோஹானும் அவனது குழுவினரும் தங்கள் குகைக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருந்தனர். அப்போது, ஒரு விசித்திரமான, பயங்கரமான ஓசை அவர்களின் காதுகளில் விழுந்தது.

அது ஒரு பனிப் புலியின் கர்ஜனை! (Snow Leopard's Roar)

அவர்கள் அந்த திசையை நோக்கி விரைந்தனர். பனிச்சரிவு ஏற்பட்ட ஒரு குறுகிய பள்ளத்தாக்கில், நீலா சிக்கிக்கொண்டிருந்தது. அதன் பின்னங்கால்களில் ஒன்று மீண்டும் ஒரு பனிக்குழியில் சிக்கியிருக்க, அதன் எதிரில், பனிக்கட்டிகளால் மூடப்பட்ட, கோரமான பனிப் புலி ஒன்று நீலாவை வேட்டையாடத் தயாராக நின்றது.

நீலா பயத்தில் துதிக்கையால் பனியை அடித்துக் கொண்டிருந்தது. அதன் கண்களில் மரண பயம் தெரிந்தது. பனிப் புலி, நீலாவின் காயத்தைச் சாதகமாக்கி, தாக்குதலுக்குத் தயாரானது. அதன் பற்கள் கூர்மையாகவும், நகங்கள் பனியைப் பிறாண்டிக்கொண்டும் இருந்தன.

"நீலா!" யோஹான் கர்ஜித்தான்.

அவனது குரல் நீலாவின் காதுகளில் தேனாகப் பாய்ந்தது. யோஹானைப் பார்த்ததும், நீலாவின் கண்களில் ஒரு நம்பிக்கை ஒளிர்ந்தது.

யோஹான் உடனடியாக செயல்பட்டான். "வேட்டையாடிகள்! பனிப் புலியின் கவனத்தைத் திசைதிருப்புங்கள்! அதன் மீது கற்களை எறியுங்கள்!"

யோஹானும் அவனது குழுவினரும் பனிப் புலியின் மீது பெரிய பனிக்கட்டிகளையும், கற்களையும் எறிந்தனர். பனிப் புலி, நீலாவை விட்டுவிட்டு, யோஹானை நோக்கித் திரும்பியது. அதன் கண்கள் நெருப்புப் பிழம்புகளாயின.

"நான் அதன் கவனத்தைத் திசைதிருப்புகிறேன்! நீங்கள் நீலாவை வெளியேற்றுங்கள்!" என்று யோஹான் கத்தினான்.

யோஹான், தனது ஈட்டியை உயர்த்தி, பனிப் புலியின் முன் துணிச்சலாக நின்றான். பனிப் புலி சீறிக்கொண்டு அவனை நோக்கிப் பாய்ந்தது. யோஹான் சாமர்த்தியமாகத் தன்னை விலக்கி, பனிப் புலியின் கவனத்தைத் தொடர்ந்து தன் மீது வைத்துக்கொண்டான்.

இந்த நேரத்தில், யோஹானின் குழுவினர் வேக வேகமாக நீலாவைச் சுற்றியிருந்த பனிக்கட்டிகளை அகற்றினர். அவர்கள் அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்து, மரக்கிளைகளையும், ஈட்டிகளையும் பயன்படுத்தி, நீலாவின் காலைப் பனிக் குழியிலிருந்து வெளியேற்றினர்.

நீலா, தனது கால் சுதந்திரம் பெற்றதும், ஒரு பயங்கரமான கர்ஜனையுடன் பனிப் புலியின் மீது சீறிப் பாய்ந்தது. பனிப் புலி, நீலாவின் கோபத்தைக் கண்டதும், தன் பலம் அதற்கு ஈடாகாது என்பதை உணர்ந்து, வேகமாக பனிமலைகளில் மறைந்து ஓடியது.

நீலா காயத்துடன் இருந்தபோதிலும், யோஹானின் அருகில் வந்து, தன் துதிக்கையால் அவனை மெதுவாகத் தொட்டு நன்றியைத் தெரிவித்தது. யோஹான் நீலாவின் துதிக்கையைத் தடவிக்கொடுத்தான்.

"நீ என் நண்பன் நீலா," என்று யோஹான் அன்புடன் சொன்னான்.

அன்றிலிருந்து, யோஹானுக்கும் நீலாவிற்கும் இடையிலான நட்பு மேலும் உறுதியானது. நீலா, யோஹானின் குழுவின் ஒரு உறுப்பினரைப் போல, அவர்களுடன் பயணித்தது. யோஹான் ஒரு மாமத்தின் உயிரைக் காப்பாற்றியதோடு மட்டுமல்லாமல், ஒரு பனிப் புலியின் ஆபத்திலிருந்து நீலாவைக் காப்பாற்றி, தனது உண்மையான நட்பையும், வீரத்தையும் நிரூபித்தான். பனிமலைகளின் ஆபத்துக்களுக்கு மத்தியில், அவர்களின் நட்பு ஒரு புதிய நம்பிக்கையின் அடையாளமாக மாறியது.

நிறைந்தது..