வானில் மிதக்கும் வெண் பஞ்சுப் பொதியென மிதக்கிக் கொண்டே
என்னைக் கடந்து போன மேகமொன்று உன்னை நோக்கிக் கேட்கும்..
ஏய் பெண்ணே
உன்னால் இதயம் தொலைத்தவன் ஒருவன் அங்கே கண்ணிருந்தும்
காரிருளில் தவிக்கிறான்..
அவனின் பகலாய் நீ அங்கே சென்று சேர்வாயா சீக்கிரம் என்று..
நீ நகைத்தாய்..
உன் நகைப்பின் எதிரொலிகள்
காற்றிலேறி
மேகம் முட்டி
என்னை வந்தடைய
காதுகுளிரக் கேட்டவன்
காத்திருப்பேன்
கண்ணீருடன்
நீ தரிசனம் தரும்
தினத்துக்காய்
தினம் தினம்...
இதுவொரு
மாய வட்டமடிப் பெண்ணே..
திரும்பத் திரும்ப..
மீண்டும் மீண்டும்...
மறுபடி மறுபடி...
எத்தனை ஜென்மங்
கடந்தும் உன்னையே
நாடுகிறது என் உள்முகப் பயணம்..
முற்றுப்பெறா வானமாய்
தொடர்கிறதே என் பயணம்.. முடிவதுதான் எப்போதென எனக்கொரு
விடை சொல்லென்றேன்
கொல்லென சிரித்தது
நம் விதி...
_ஜானி சின்னப்பன்
300000 பார்வைகளுக்கு வாழ்த்துக்கள் சார்
பதிலளிநீக்குநன்றி தோழர்
நீக்குஇனிய கவிதை... வாழ்த்துக்கள் ஜானி.
பதிலளிநீக்குதேங்க்யூ
நீக்கு