பறந்திட சிறகுகள் தருகிறேன்.. அறிந்ததை சொல்வாயா கிளியே?
விரிந்திட வானைத் தருகிறேன்..
தெரிந்ததை சொல்வாயா மேகமே?
சலசலக்க இலைகள் தருகிறேன்..
புரிந்ததை சொல்வாயா மரமே?
தெளிந்திட நதியைத் தருகிறேன்..
கலக்கமதைத் தெளிவியேன்
நீரே..
இறைத்திட சோழிகள் தருகிறேன்..
புதிரொன்றை விடுவிப்பாயா
கடலே?
ஆக்ஸிஜனாய் என்னையே தருகிறேன்..
எனை எரித்தே அவள் எங்கேயென தேடிச் சொல் காற்றே..
தினம்தினம் தவிப்பதைக் காட்டிலும் இன்றெனை ஈந்தவள் நிலை
அறிய அனுமதி இயற்கையே..
பூக்கள் இறைந்து கிடக்கும் அப்பாதையெங்கிலும் வண்ணத்துப் பூச்சிகளின்
படபடப்புக்கள்...
ஆளரவமற்ற அமைதியின் கணங்களில் மின்மினிப் பூச்சிகளின் ஒளி நடனங்கள்..
கிளம்புகிறேன் அதோ தெரியும் திசையில்லாப் பேராழியில் வழியில்லாப் பெரும்
பாதைதனில் அவள் தடம் தேடுமொரு யுத்த கணம் பூத்திருக்கிறது..
இப்பயணத்தில் என் சுயம் இழக்கவும் நான் தயார்தான்.. முழுச் சம்மதம்..
நீ தயாரா இறையே?!
எப்பாடுபட்டேனும் மீட்டுக் கொள்கிறேன் அவள் நினைவையே..
_ஜானி சின்னப்பன்
