பனைச்சிப் பாறை மோஹினி_ஜானி சின்னப்பன்..

 வணக்கங்கள் தோழமை உள்ளங்களே.. இன்றைய விவாதங்கள் நாளைய வரலாறுகள்..  பொதுவாக விவாதம் என்றாலே சிக்கலான பேச்சு வார்த்தைகள் என்று அர்த்தம் விளங்கிக் கொள்வார்கள்.. ஆனால்.. ஒரு திசைக்காட்டியாகக் கொண்டும் முன்னேற முடியும் என்பதையே நேர்மறையாளர்கள் உணர்ந்து கொண்டு வாழ்வில் சாதிப்பார்கள்.. இந்தக் கதை உருவாகக் காரணமான நண்பர் திரு.மாரிமுத்து விஷால் அவர்கள் வெளியிட்ட சித்திரக்கதை ஒன்றின் பின் அட்டை..

அவரது தேடலும், சிந்தனையும் இந்த ஒரிஜினல் கதையின் பெயர் என்ன? 

பதில் தெரிந்தவர்கள் கமெண்ட் பகுதியில் தெரியப்படுத்தினால் நண்பருடன் நானும் சேர்ந்து மகிழ்ச்சி கொள்வேன்.. 

அதே சமயத்தில் எனது மாற்றி யோசிக்கும் சிந்தனை..நாம் ஏன் பின் அட்டையின் தலைப்பை வைத்து அந்த பனைச்சிப் பாறை மோஹினிக்கு ஒரு கதையை நாமே செயற்கை நுண்ணறிவின் துணைகொண்டு கதையை உருவாக்கக் கூடாது என்று யோசிக்க வைத்தது. அந்த மாற்று சிந்தனையின் விளைவாக நான் உருவாக்கிய மோஹினி உங்கள் உள்ளங்களைக் கொள்ளை கொள்வாளா? இல்லை துரத்தி வந்து கொல்வாளா? வாசித்துப் பார்க்க சிறு கதை வடிவில் தந்து விடுகிறேன்.. மகிழுங்கள்.. 

பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, காடு மற்றும் குன்றுகள் சூழ்ந்த ஒரு மறைக்கப்பட்ட பகுதியிலுள்ள பனைச்சிப் பாறை என்ற இடம், தாந்திரீக சக்திகளுக்கும் பயங்கர கதைகளுக்கும் பெயர் பெற்றதாக இருந்தது. அந்தப் பாறையின் அடியில் நடந்த ஒரு கொடூரமான யாகமே, பின்னாளில் கிராமத்தை அச்சத்தில் மூழ்கடித்த பனைச்சிப் பாறை மோஹினி உருவாகக் காரணமாகிறது.

மோஹினி ஒருகாலத்தில் சாதாரண மனிதப் பெண்ணாக இருந்தாள். அவள் அழகையும், அவளுக்குள் இருந்த இயற்கை சக்தியையும் கண்டு பொறாமை கொண்ட ஐந்து தாந்திரீகர்கள், தங்கள் சக்தியை அதிகரிக்க அவளை யாக பலியாகத் தேர்ந்தெடுக்கிறார்கள். பனைச்சிப் பாறையின் உச்சியில், நடு இரவில் நடந்த அந்த யாகம் முழுமையடையுமுன், மோஹினியின் உயிர் உடலில் இருந்து முற்றிலும் பிரியவில்லை. அதனால் அவள் ஆவி தீய சக்திகளோடு ஒன்றிணைந்து, மனிதனும் அல்ல, பிசாசும் அல்லாத ஒரு அமானுஷ்ய உருவமாக மாறுகிறது.

யாகத்தின் தீயிலிருந்து எழுந்த மோஹினி, எலும்புகள் வெளிப்படத் தெரியும் உடலுடன், நீண்ட கறுப்பு முடியோடு, அந்தப் பாறை சுற்றிய பகுதிகளில் அலையத் தொடங்குகிறாள். அவள் தோன்றும் இடங்களில் நோய், பயம், மரணம் ஏற்படுகிறது. குறிப்பாக பெண்களை ஏமாற்றியவர்கள், தந்திரவாதிகளின் வாரிசுகள், பாவச் செயல்களில் ஈடுபட்டவர்கள் அவளின் கோபத்திற்கு இலக்காகிறார்கள்.

பல வருடங்களுக்குப் பிறகு, அந்தப் பகுதிக்கு ஒரு அனுபவமுள்ள வீரனும், பழைய ஓலைச்சுவடிகளை ஆராயும் இளம் அறிஞனும் வருகிறார்கள். பனைச்சிப் பாறையின் வரலாறையும், மோஹினி உருவான உண்மையையும் அவர்கள் கண்டறிகிறார்கள். மோஹினியை அழிக்க முடியாது, ஆனால் அவளின் ஆன்மாவை சாந்தி செய்ய முடியும் என்பதே அவர்கள் அறியும் கடுமையான உண்மை.

மோஹினியின் சாபத்தை நீக்க, அவளை பலியாக்கிய ஐந்து தாந்திரீகர்களின் வம்சத்தினர் ஒன்று கூடி, பனைச்சிப் பாறையில் மீண்டும் யாகம் செய்ய வேண்டும். ஆனால் diesmal யாகம் பாவத்திற்காக அல்ல, பாவமன்னிப்புக்காக. யாகம் நடக்கும் அந்த இரவில், பனைச்சிப் பாறை மோஹினி தன் முழு அமானுஷ்ய சக்தியுடன் தோன்றி, யாகத்தை முறியடிக்க முயல்கிறாள்.

நெருப்பு, மந்திரம், வாள், பயம் ஆகியவை கலந்த இறுதி மோதலில், மனிதர்களின் மனமாற்றமும் உண்மையான மனப்பழிப்பும் தான் மோஹினியின் கோபத்தை தணிக்குமா, அல்லது பனைச்சிப் பாறை என்ற இடமே அவளின் சாபத்தில் அழிந்துவிடுமா? கதை துவங்குகிறது..  

இந்தப் பாறை… பல ஆண்டுகளாக மனிதர்களின் பயத்தையும் ரகசியங்களையும் தன் மார்பில் சுமந்து கொண்டிருந்தது. 

பாறையின் மேல் நிழல் போல ஒரு பெண் உருவம் மின்னுகிறது. காற்றில் ஒரு அலறல். கிராமத்தில் அந்த கூச்சலின் சிறு கீற்று எதிரொலிக்கும்.. அந்த கிராம மக்கள் உயிரைக் கையில் பிடித்துக் கொண்டு உள்ளுக்குள் முடங்கியே கிடப்பார்கள்.. இரவு வெளியில் தைரியமாக தலை காண்பித்தவர்கள் தலை வேறு முண்டம் வேறாகக் கிழிபட்டு எலும்புகள் உடைபட்டு மறுதினம் பார்வைக்குக் கிடைப்பது கொடூரமாக இருக்கும்.. யார் செய்தது? யாருடைய கூச்சல் அது? ஒருவருக்கும் விடை தெரியாது.. அமானுஷ்யம் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது.. 

கிராமத்தில் இரவு. கதவுகள் மூடப்பட்டுள்ளன. நாய்கள் ஊளையிடுகின்றன.

“இன்னொரு இரவு… அவள் வரும் இரவு…”
பெண் (பயத்தில்): “பனைச்சிப் பாறை மோஹினி!”

ஒரு மனிதன் ஓடி வர, அவன் பின்னால் நிழல் அவனைத் துரத்துகிறது.

காட்சி: காலை. கிராமத்திற்கு ஒரு வாள் ஏந்திய வீரன் மற்றும் ஓலைச்சுவடிகளுடன் இளம் அறிஞன் வருகிறார்கள்.

வீரன்: “இந்த ஊர் முழுக்க பயம் நிறைந்திருக்கிறது.”
அறிஞன்: “இந்தப் பாறை பற்றிய குறிப்புகள் என் ஓலைகளில் இருக்கின்றன.”

பாறையை அவர்கள் பார்த்தவுடன் காற்று பலமாக வீசுகிறது.

முன்னொரு காலத்தில்.. அருள் மறைந்து இருள் அரசாளும் ஒரு காரிருள் காலம் அது.. அங்கே ஐந்து தாந்திரீகர்கள் யாகம் செய்கிறார்கள். நடுவில் வசியத்தால் கட்டப்பட்ட இளம் பெண். தான் நெருப்பில் நிற்பதையும் மறந்து போய் அப்படியே ஒரு பரவச நிலைக்குள் நிற்கிறாள்.. அவளை தீமையின் முழு உருவமான பேய்க்குப் பலியிடுகின்றார்கள் படுபாதகர்கள்.. 

“பேராசை மனிதனை அரக்கனாக்கும்…” 

யாகத் தீயிலிருந்து அரை எலும்பு தெரியும் உருவம் எழுகிறது. கொடூரம் நிறைந்த மனிதர்களால் உருவாக்கப்பட்ட தீமையின் சொரூபம்.. அவர்கள் கட்டளையிட்ட அத்தனை தீச்செயல்களையும் செய்து முடிக்கிறாள்.. அவளை உருவாக்கியவர்கள் காலத்தால் நியமித்த ஆயுள் காலத்தில் மறைந்து போனார்கள்.. ஆனாலும்.. சக்தி மிக்க மோஹினி அழியாமல் அங்கே ஆட்டம் காண்பித்துக் கொண்டிருந்தாள். அந்தப் பாறை அருகில் போனவர்களைக் காவு வாங்கும் கொடூரமான செயல் தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது.. உள்ளூர் மக்கள் அப் பாறை திசையில் தலை வைத்தும் படுக்க அஞ்சினார்கள்.. அவர்களுடைய ஆடு, மாடுகள் கூட அங்கே செழித்த புற்களையும் புதர்களையும் தவிர்த்தன.. காலம் உருண்டோடியது..  

தற்போதைய காலம். பாறை அருகே இரவு. “என்னை எரித்தவர்கள்… அவர்களின் இரத்தம் இன்னும் இந்த மண்ணில் இருக்கிறது!”

அறிஞன்: “அவளை அழிக்க முடியாது. பாவமன்னிப்பே வழி.”
வீரன்: “அப்படியெனில் அந்த யாகம் மீண்டும் நடக்க வேண்டும்.”

ஐந்து தாந்திரீகர்களின் வாரிசுகள் பயத்துடன் நிற்கிறார்கள்.

“இந்த யாகம் சக்திக்காக அல்ல… சாந்திக்காக.”

மோஹினி கோபத்துடன் யாகத்தை நோக்கி பாய்கிறாள்.

மோஹினி மற்றும் வீரன் நேருக்கு நேர் மோதத்துவங்குகிறார்கள்.. 

வீரன்: “உன் கோபமே உன் சிறை!”
மோஹினி: “என் வலியை யார் புரிந்தார்கள்?”

வாரிசுகள் தரையில் விழுந்து மன்னிப்பு கேட்கிறார்கள்.

"எங்கள் முன்னோர்கள் செய்த பெரும் பிழையை மன்னியுங்கள்! மகாசக்தியே, சாந்தமடைவாய்!"

மோஹினியின் முகம் மாறுகிறது. கோபம் கரைந்து கண்ணீர்.

மோஹினி: “இது தான்… நான் எதிர்பார்த்தது.”

"உண்மையான மனவருத்தம் என் பல ஆண்டுகால வன்மத்தை அழித்துவிட்டது. இனி இந்தப் பாறை யாரையும் அச்சுறுத்தாது. நான் விடைபெறுகிறேன்... ஆனால் நினைவிருக்கட்டும், பெண்ணைத் துன்புறுத்தும் எவனும் தப்ப முடியாது!" என்று கூறிவிட்டுப் பனைச்சிப் பாறை மோஹினி ஒளியாக மாறி நெருப்பில் கலக்கிறாள்.

என்றென்றும் அதே அன்புடன் உங்கள் இனிய நண்பன் ஜானி சின்னப்பன்..